Grudzień

Na oceanie historii

Płyniemy przez ocean historii. Nurt czasu pcha nas w nieznane, a wiatry dziejów dmą w nasze żagle. To, co było, to co jest i to, co będzie, nakłada się w przestrzeni, każdy fragment materii, we wszystkich okresach historii jednocześnie. Niezdarnie łapiemy przyszłość, by ta – chwilę po tym, jak przecieknie przez nasze palce – stała się już przeszłością. Jesteśmy teraz, ale ciągle nie wiemy, czym jest to TERAZ.

Ot, takie dylematy materii ożywionej, dzierżawców dusz. Tylko budowle wydają się nam wieczne i niezmienne, owoce naszych rąk stawiane, by trwały po wsze czasy, ku naszej uciesze, ku naszej pysze. Ich oceany czasu zda się, że zamarzły, ale to nieprawda. One też się zmieniają, ewoluują, starzeją się i umierają.

... I zazdroszczą nam duszy.